Αποφάσισα χτες να καθίσω και να δω επιτέλους το Pulp Fiction. Στην αρχή σκεφτόμουν πως ο Ταραντίνο δεν μου κάνει εντύπωση, αλλά το trailer φαινόταν καλό. Τελικά έγινε από τις αγαπημένες μου ταινίες. Περίεργη, αλλά ταυτόχρονα αστεία. Ατάκες να πέφτουν βροχή. Και από σοβαρά μέχρι τραγελαφικά πράγματα. Έχει 9 στο imdb, εγώ του βάζω 9,5. Και λίγο λέω. Πάρτε και το trailer όσοι δεν έχετε δει την ταινία.
Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011
Κυριακή 24 Ιουλίου 2011
Ο Πόνος
Πόσο ωραία είναι να ξυπνάς ξεκούραστος το πρωί Πόσο ωραίο είναι επίσης να έχεις όρεξη. Και να ξέρεις πως θα πας κάπου διαφορετικά και θα περάσεις καλά. Θα σπάσεις πλάκα, θα συζητήσεις, θα φας, θα πιείς, θα δεις άτομα που σου προκαλούν χαρά. Πόσο ωραίο είναι να ξεκινάς για εκεί. Να φτάνεις και να δεις πως είναι ένα καταπράσινο πάρκο με κιόσκια και χώρους για μπάρμπεκιου. Με δέντρα, γρασίδι και μυρωδιά τσίκνας ανακατεμένη με νωπό από τη βροχή χώμα. Να βλέπεις ανθρώπους χαρούμενους που ήρθαν να περάσουν ένα πολύ ωραίο Σάββατο απόγευμα με τους συντρόφους τους, με τα παιδιά, με τα σκυλιά τους, με τους φίλους τους. Ψήσιμο κρέατος στο γκριλλ, ατάκες να πέφτουν βροχή, συζητήσεις, φαΐ, χαρά. Ορθοστασία στο φουλ. Αρχίζει ύπουλα. Μια μικρή αίσθηση τσιμπήματος. Αφηρημένος δεν δίνεις σημασία. Έχεις άλλα πράγματα να κάνεις. Όσο προχωρά γίνεται πιο έντονο. Νιώθεις το πόδι να φουσκώνει. Σταματάς και καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί. Προσπαθείς να βρεις τρόπους να το καταπραΰνεις. Εξηγείς σε παρεβρισκόμενους που ρωτούν γιατί έχεις απλώσει τα πόδια στα καθίσματα τι συμβαίνει με ένα χαμόγελο στο στόμα. Πιστεύεις πως θα τα καταφέρεις. Αρχίζουν τα αστεία. Όχι σχετικά με το πρόβλημα, αλλά με άλλα θέματα. Συνήθως απαντούσες με αστεία. Αυτό κάνεις και τώρα. Υπάρχει όμως ο Πόνος. Η ώρα περνά, ο Πόνος μεγαλώνει, τα αστεία συνεχίζουν, η υπομονή πέφτει στα τάρταρα. Όλα αυτά με χαμόγελο. Φεύγεις. Με χαμόγελο. Πας άλλη βόλτα με δικά σου άτομα. Χωρίς άκυρους. Νιώθεις πιο ελεύθερος να εκφραστείς και το κάνεις σε ένα βαθμό. Αλλά δεν θες να τους πικράνεις με αυτά που πραγματικά σκέφτεσαι. Γι'αυτό απλά αναφέρεις πως δεν έχεις πολύ όρεξη λόγω του Πόνου που ισχύει. Και ο πόνος αυξάνεται. Γυρίζεις σπίτι επιτέλους. Βγάζεις τα παπούτσια που σε σφίγγουν, το τζην που σε πιέζει. Βάζεις το πόδι κάτω από το παγωμένο νερό. Ηρεμεί. Χαίρεσαι. Ξαπλώνεις στον καναπέ να ηρεμήσει το πόδι, αγκαλιά με το λάπτοπ. Μουσική στα αυτιά, τσατ με φίλους. Βαριέσαι. Αφήνεις τη μουσική και πιάνεις ένα καλό βιβλίο. Ξεχνιέσαι. Τελειώνεις την ιστορία. Το πόδι έχει αρχίσει να πονάει πάλι. Έχει στεγνώσει τελείως. Αποφασίζεις να το ξαναβρέξεις. Σηκώνεσαι. Ένα κύμα Πόνου κατακλύζει το πόδι. Το νιώθεις έτοιμο να σκάσει. Το βρέχεις. Ο Πόνος μειώνεται ελαφρώς. Ξαναξαπλώνεις στον καναπέ με το λάπτοπ αγκαλιά και τη μουσική στα αυτιά. Ο Πόνος συνεχίζει. Η όρεξή σου πέφτει πιο κάτω. Έχεις όρεξη να μιλήσεις μόνο με ένα-δυό άτομα. Στους υπόλοιπους που σου μιλάνε γράφεις μονολεκτικές απαντήσεις συγκατάβασης. Δεν σου έφταιξαν σε κάτι να τους βρίσεις εξαιτίας της χάλια διάθεσης που έχεις. Ακούς μουσική, μιλάς με τα άτομα που σου φτιάχνουν τη διάθεση τη συγκεκριμένη στιγμή. Το χαμόγελο έχει εξαφανιστεί από το πρόσωπο. Εμφανίζεται περιστασιακά και μόνο εξαιτίας των λίγων ατόμων στα οποία μιλάς. Ο Πόνος επιμένει. Ξέρεις πως θα περάσει μέχρι το επόμενο πρωί. Αλλά πονάει τώρα. Και πολύ. Προσπαθείς να τον ξεχάσεις. Αλλά μάταια. Παντού και πάντα ένα πράγμα μένει ίδιο και αναλλοίωτο. Ο Πόνος.
Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011
Το έπος των Φαρσίερ - Μαθητευόμενος Εκτελεστής
Χτες τελείωσα αυτό το βιβλίο, το οποίο μου το είχαν κάνει δώρο. Πάρα πολύ καλό. Ξεκινά σχετικά βαρετά (επειδή περιγράφει την ιστορία από τότε που ο ήρωας ήταν παιδάκι που σιγά σιγά μεγαλώνει) αλλά η ιστορία όσο προχωρούσε το βιβλίο γινόταν όλο και καλύτερη και η πρωτοπρόσωπη αφήγηση έδινε μεγάλο συν. Επίσης δεν μπορούσες να μαντέψεις με την καμία τι θα γίνει κάνοντάς σε να αναπηδάς σε κάθε twist και να θες να μάθεις εναγωνίως τη συνέχεια. Πρέπει να πάω να αγοράσω το επόμενο... :P
Σάββατο 16 Ιουλίου 2011
Γενέθλια, βόλτες και σούσι.
Χτες είχα τα γενέθλιά μου (ξέρω, πολύ που σας νοιάζει, αλλά δεν πειράζει :P). Αποφάσισα να περάσω καλά αυτή τη φορά. Βγήκα το απόγευμα βόλτα με Lady Nina και Nihilio και χαζεύαμε αρχικά στην Πολιτεία για κανένα δίωρο (μέχρι που την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια καθώς μας περνούσαν για άτομα του μαγαζιού) και πήγαμε για κανένα μισάωρο και στην Πρωτοπορία απ'όπου τσίμπησα με 3 ευρώ το Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ στα αγγλικά. Γύρω στις 9 (και αφού σχολάσαμε το αρχικό μήτινγκ) συναντήθηκα με τον Ανέστη (Reaper) στην πλατεία Συντάγματος και περιμέναμε το Στέφανο (Thunderhawk) και το Μπάμπη (Big Boss, έχει φετίχ με τα "μπ" ο τύπος) με τους οποίους πήγαμε για σούσι. Στην αρχή χάθηκα λίγο μέχρι να τους οδηγήσω (πάντα μπερδεύω το στενό που πρέπει να στρίψω) και αυτό οδήγησε σε προθέσεις ξυλοδαρμού (:P) αλλά τελικά κατάφερα να τους φτάσω και να δούμε ότι ήταν φίσκα. Τελικά βρήκαμε τραπέζι και το φαγοπότι άρχισε. Στο Στέφανο και στο Μπάμπη δεν άρεσε το σούσι (low-leveled noobs, τι να πει κανείς;) πάντως όλοι ευχαριστήθηκαν αυτή την έξοδο. Μετά από το φαγοπότι το διαλύσαμε για να ξανασυναντηθούμε (με τον Ανέστη και το Μπάμπη τουλάχιστον) στο διαδικτυακό παιχνίδι League of Legends που παίξαμε μερικά μεταμεσονύκτια ματσάκια. Ο Στέφανος σαν γνωστός φλώρος πήγε για ύπνο, εκτός και αν τον έφαγαν ύπουλα οι αδερφές τους (ανιμοβαρεμένες κοπέλες) που τις πήρε τηλέφωνο από το μαγαζί για να τις κοροϊδέψει που τρώει σε ασιατικό εστιατόριο. Γενικά ήταν μια ωραία μέρα.
Οι απόψεις άλλων παρευρισκομένων: Ανέστης, Μπάμπης, Στέφανος.
Οι απόψεις άλλων παρευρισκομένων: Ανέστης, Μπάμπης, Στέφανος.
Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011
Amorphis και Candlemass Live
Και εκεί που νόμιζα πως θα ήταν ένα σχετικά ψόφιο συναυλιακό τρίμηνο για μένα, ήρθαν δυο ανακοινώσεις να ταράξουν τα νερά. Amorphis live το Νοέμβριο και Candlemass τον Οκτώβρη. Τους πρώτους ήθελα καιρό να τους δω αλλά δεν κατάφερα να πάω σε καμιά συναυλία τους. Τους δεύτερους τους ξαναείδα πριν 2 χρονάκια αλλά δεν θα με χάλαγε καθόλου να τους δω για άλλη μια φορά, ειδικά σε αυτή τη σπέσιαλ συναυλία. Χελλ γιέα!
Κυριακή 10 Ιουλίου 2011
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011
Fate/Stay Night: Unlimited Blade Works
Ετικέτες
ανιμε/κινούμενα σχέδια,
σειρές,
ταινίες
Τρίτη 5 Ιουλίου 2011
Music Magic Storm
Σήμερα ξεκινήσαμε και επίσημα με ένα φίλο μου το συγκεκριμένο blog. Σε αυτό θα γράφουμε απόψεις μας για διάφορα album ή κομμάτια που ακούσαμε. Δεν έχουμε πρακτικές γνώσεις πάνω στη μουσική οπότε μην περιμένετε αναλύσεις, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να κρίνουμε αν ένα κομμάτι μας αρέσει ή όχι. Όσοι θέλετε, μπείτε τουλάχιστον να του ρίξετε μια ματιά, και να κάνετε και ένα σχόλιο.
http://musicmagicstorm.blogspot.com/
http://musicmagicstorm.blogspot.com/
Κυριακή 3 Ιουλίου 2011
Killzone 3
Σήμερα τερμάτισα και αυτό το παιχνίδι. Ήταν πολύ καλό, αλλά μικρότερο απ'όσο περίμενα. Να πω την αλήθεια το σενάριο μου φάνηκε καλό μεν, λίγο περίεργο δε, καθώς δεν είχα παίξει τα προηγούμενα της σειράς. Κάθισα και διάβασα περίπου τι είχε γίνει στα προηγούμενα και απέκτησα μια γενική εικόνα της κατάστασης. Σαν gameplay ήταν πολύ καλό. Δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο FPS σε κονσόλα. Κάποια στιγμή πρέπει να το ξαναπαίξω. Επιπλέον σε μερικά cutscenes η εικόνα είχε μια μικρή καθυστέρηση σε σχέση με τον ήχο και χαλούσε την ατμόσφαιρα.
Βαθμολογία:
Γραφικά: 8
Ήχος: 8
Σενάριο: 8
Gameplay: 9
Replayability: 8
Γενικά: 8,2
Αγαπημένη ατάκα: This is an OUTRAGE!
Σάββατο 2 Ιουλίου 2011
PS3 επιτέλους!
Σήμερα πήγα επιτέλους και πήρα, με λεφτά από τον πρώτο μου μισθό, ένα PS3 slim με 320 GB δίσκο. Το πήρα 260 ευρώ από το Console Club, που βρίσκεται στο Νέο Ηράκλειο. Εκεί πήγα με τον καλό μου φίλο (όλα τα κατοικίδια είναι φίλοι του ανθρώπου) Μπάμπη. Τσίμπησε και αυτός ένα παιχνιδάκι (ένα θρίλερ, το οποίο φαίνεται καλό) Μετά από συζήτηση και σκέψη αποφάσισα να πάω σπίτι του να πάρω απλώς κάποια παιχνίδια που έχει για να παίξω. Στη διαδρομή είπαμε να δοκιμάσουμε και το νέο παιχνίδι που πήρε. Αποτέλεσμα να φύγω από το σπίτι του δυόμιση ώρες αφότου πήγα, έχοντας παίξει όχι μόνο το καινούργιο, αλλά και 2-3 ακόμα παιχνιδάκια. Γύρισα σπίτι και εγκατέστησα την κονσόλα. Έφτιαξα όλα τα απαραίτητα πράγματα (account κονσόλας, account psn κλπ) και ήρθε η ώρα να βάλω το πρώτο παιχνίδι. Το τυχερό ήταν το Mortal Kombat 9 Demo. Ήταν ένα από αυτά που παίξαμε σπίτι του πριν και είπα να το δοκιμάσω λίγο μόνος μου. Μετά από μερικά ματσάκια, ήρθε η ώρα για τα σοβαρά. Killzone 3. Ξέρω, που πας να παίξεις το 3 χωρίς τα προηγούμενα. Δεν πειράζει, διάβασα μια σούμα του τι έγινε και βουρ στον πατσά. Αναλυτικότερα θα τα πω όταν το τερματίσω, αλλά ήταν πολύ καλό. 3 ώρες κολλημένος στην οθόνη (πολύ περισσότερο απ'όσο θα περίμενα να κάτσω στο πρώτο μου FPS σε κονσόλα). Τώρα που τα γράφω αυτά έχω μόλις κλείσει την κονσόλα και πάω να την πέσω. Αύριο προβλέπεται ωραία μέρα.
Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011
Είδα το Tangled
Χτες είδα το Tangled. Πραγματικά έμεινα. Τα κινούμενα σχέδια τα τελευταία χρόνια είναι όλο και καλύτερα. How to Train Your Dragon, Despicable Me, Tangled... Όλα γαμάτα. Το Tangled είναι μια ταινία εμπνευσμένη από την ιστορία της Ραπουνζέλ. Η ταινία είναι κλασική Disney, με ότι συνεπάγεται αυτό (φοβερά τραγούδια, άφθονο γέλιο, ρομάντζο και το καλό να νικά). Μπήκε απευθείας στα αγαπημένα. Εύγε!
Ετικέτες
ανιμε/κινούμενα σχέδια,
ταινίες,
trailer
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)